Sono-synteza nanohydroksyapatytu
Hydroksyapatyt (HA lub HAp) jest bardzo często stosowanym bioaktywnym materiałem ceramicznym do celów medycznych ze względu na jego podobną strukturę do materiału kostnego. Synteza wspomagana ultradźwiękami (sono-synteza) hydroksyapatytu jest skuteczną techniką wytwarzania nanostrukturalnego HAp o najwyższych standardach jakości. Droga ultradźwiękowa pozwala na wytwarzanie nanokrystalicznego HAp, jak również zmodyfikowanych cząstek, np. nanosfer rdzeniowych i kompozytów.
Hydroksyapatyt: Wszechstronny minerał
W medycynie nanostrukturalny porowaty HAp jest interesującym materiałem do zastosowań w sztucznej kości. Ze względu na dobrą biokompatybilność w kontakcie z kością i podobny skład chemiczny do materiału kostnego, porowata ceramika HAp znalazła ogromne zastosowanie w zastosowaniach biomedycznych, w tym w regeneracji tkanki kostnej, proliferacji komórek i dostarczaniu leków.
"W inżynierii tkanki kostnej został zastosowany jako materiał wypełniający ubytki i augmentację kości, sztuczny materiał do przeszczepów kostnych oraz w chirurgii rewizyjnej protez. Jego wysoka powierzchnia prowadzi do doskonałej osteokonduktywności i resorbowalności, zapewniając szybkie wrastanie kości". [Soypan et al. 2007] Dlatego wiele nowoczesnych implantów jest pokrytych hydroksyapatytem.
Innym obiecującym zastosowaniem mikrokrystalicznego hydroksyapatytu jest jego wykorzystanie jako “budowanie kości” suplement o lepszej absorpcji w porównaniu do wapnia.
Oprócz zastosowania jako materiał naprawczy dla kości i zębów, inne zastosowania HAp można znaleźć w katalizie, produkcji nawozów, jako związek w produktach farmaceutycznych, w zastosowaniach chromatografii białek i procesach uzdatniania wody.
Ultradźwięki o dużej mocy: Efekty i wpływ
Kiedy te ekstremalne siły, które są generowane podczas zapadania się pęcherzyków kawitacyjnych, rozszerzają się w sonikowanym medium, cząsteczki i kropelki są dotknięte – powodując kolizję międzycząsteczkową, tak że ciało stałe rozpada się. W ten sposób uzyskuje się zmniejszenie wielkości cząstek, takie jak mielenie, deaglomeracja i dyspersja. Cząstki można zmniejszyć do rozmiarów submikronowych i nano.
Oprócz efektów mechanicznych, silna sonikacja może tworzyć wolne rodniki, ścinać cząsteczki i aktywować powierzchnie cząstek. Zjawisko to znane jest jako sonochemia.
sono-synteza
Ultradźwiękowa obróbka zawiesiny skutkuje bardzo drobnymi cząstkami o równomiernym rozkładzie, dzięki czemu powstaje więcej miejsc zarodkowania wytrącania.
Cząstki HAp syntetyzowane w ultradźwiękach wykazują obniżony poziom aglomeracji. Niższa tendencja do aglomeracji ultradźwiękowo syntetyzowanego HAp została potwierdzona np. przez analizę FESEM (Field Emission Scanning Electron Microscopy) Poinern et al. (2009).
Ultradźwięki wspomagają i promują reakcje chemiczne poprzez kawitację ultradźwiękową i jej efekty fizyczne, które bezpośrednio wpływają na morfologię cząstek w fazie wzrostu. Głównymi zaletami ultradźwięków wynikającymi z przygotowania bardzo drobnych mieszanin reakcyjnych są
- 1) zwiększona szybkość reakcji,
- 2) skrócenie czasu przetwarzania
- 3) ogólna poprawa w zakresie efektywnego wykorzystania energii.
Poinern et al. (2011) opracowali mokry szlak chemiczny, który wykorzystuje tetrahydrat azotanu wapnia (Ca[NO3]2 - 4H2O) i diwodorofosforan potasu (KH2PO4) jako główne reagenty. W celu kontroli wartości pH podczas syntezy dodano wodorotlenek amonu (NH4OH).
Procesor ultradźwiękowy był UP50H (50 W, 30 kHz, sonotroda MS7 o średnicy 7 mm) firmy Hielscher Ultrasonics.
Etapy syntezy nano-HAP:
Roztwór o objętości 40 ml zawierający 0,32 M Ca(NO3)2 - 4H2O przygotowano w małej zlewce. Następnie pH roztworu dostosowano do 9,0 za pomocą około 2,5 ml NH4OH. Roztwór poddano działaniu ultradźwięków UP50H przy ustawieniu 100% amplitudy przez 1 godzinę.
Pod koniec pierwszej godziny 60 ml roztworu 0,19 M [KH2PO4Następnie powoli dodawano kroplami do pierwszego roztworu, poddając go drugiej godzinie naświetlania ultradźwiękowego. Podczas procesu mieszania wartość pH była sprawdzana i utrzymywana na poziomie 9, podczas gdy stosunek Ca/P był utrzymywany na poziomie 1,67. Roztwór został następnie przefiltrowany przy użyciu wirowania (~2000 g), po czym powstały biały osad został podzielony na kilka próbek do obróbki cieplnej.
Obecność ultradźwięków w procedurze syntezy przed obróbką termiczną ma znaczący wpływ na tworzenie początkowych prekursorów cząstek nano-HAP. Wynika to z faktu, że wielkość cząstek jest związana z zarodkowaniem i wzorem wzrostu materiału, który z kolei jest związany ze stopniem przesycenia w fazie ciekłej.
Ponadto, podczas tego procesu syntezy można bezpośrednio wpływać zarówno na wielkość cząstek, jak i ich morfologię. Efekt zwiększenia mocy ultradźwięków z 0 do 50 W wykazał, że możliwe było zmniejszenie wielkości cząstek przed obróbką termiczną.
Zwiększająca się moc ultradźwięków wykorzystywana do napromieniowania cieczy wskazywała, że wytwarzana była większa liczba pęcherzyków/wgłębień. To z kolei wytworzyło więcej miejsc zarodkowania, w wyniku czego cząstki utworzone wokół tych miejsc są mniejsze. Ponadto cząstki narażone na dłuższe okresy napromieniowania ultradźwiękowego wykazują mniejszą aglomerację. Późniejsze dane FESEM potwierdziły zmniejszoną aglomerację cząstek, gdy ultradźwięki są używane podczas procesu syntezy.
Cząstki nano-HAp o rozmiarach rzędu nanometrów i kulistej morfologii zostały wytworzone przy użyciu techniki mokrego strącania chemicznego w obecności ultradźwięków. Stwierdzono, że struktura krystaliczna i morfologia powstałych proszków nano-HAP zależała od mocy źródła promieniowania ultradźwiękowego i zastosowanej później obróbki termicznej. Było oczywiste, że obecność ultradźwięków w procesie syntezy sprzyjała reakcjom chemicznym i efektom fizycznym, które następnie wytwarzały ultradrobne proszki nano-HAP po obróbce termicznej.
- główny nieorganiczny minerał fosforan wapnia
- wysoka biokompatybilność
- powolna biodegradowalność
- osteokonduktywny
- Nietoksyczny
- nieimmunogenny
- mogą być łączone z polimerami i/lub szkłem
- dobra matryca struktury absorpcyjnej dla innych cząsteczek
- doskonały substytut kości
Synteza HAp za pomocą ultradźwiękowej drogi zol-żel
Ultradźwiękowo wspomagana droga zol-żel do syntezy nanostrukturalnych cząstek HAp:
Materiał:
– reagenty: Azotan wapnia Ca(NO3)2wodorofosforan dwuamonowy (NH4)2HPO4, wodorotlenek sodu NaOH ;
– Probówka o pojemności 25 ml
- Rozpuścić Ca(NO3)2 i (NH4)2HPO4 w wodzie destylowanej (stosunek molowy wapnia do fosforu: 1,67)
- Dodaj trochę NaOH do roztworu, aby utrzymać jego pH na poziomie około 10.
- Leczenie ultradźwiękowe za pomocą UP100H (sonotroda MS10, amplituda 100%)
- Syntezy hydrotermalne prowadzono w temperaturze 150°C przez 24 godziny w piecu elektrycznym.
- Po reakcji krystaliczny HAp można zebrać przez odwirowanie i przemycie dejonizowaną wodą.
- Analiza otrzymanego nanoproszku HAp za pomocą mikroskopii (SEM, TEM) i/lub spektroskopii (FT-IR). Zsyntetyzowane nanocząstki HAp wykazują wysoką krystaliczność. W zależności od czasu sonikacji można zaobserwować różną morfologię. Dłuższa sonikacja może prowadzić do jednorodnych nanoprętów HAp o wysokim współczynniku kształtu i bardzo wysokiej krystaliczności. [Manafi et al. 2008].
Modyfikacja HAp
Ze względu na swoją kruchość, zastosowanie czystego HAp jest ograniczone. W badaniach materiałowych podjęto wiele wysiłków w celu modyfikacji HAp polimerami, ponieważ naturalna kość jest kompozytem składającym się głównie z nano-wielkości, igłopodobnych kryształów HAp (stanowi około 65% wagowych kości). Wspomagana ultradźwiękami modyfikacja HAp i synteza kompozytów o ulepszonych właściwościach materiałowych oferuje różnorodne możliwości (patrz kilka przykładów poniżej).
Praktyczne przykłady:
Synteza nano-HAp
Synteza żelantyno-hydroksyapatytu (Gel-HAp)
Cały roztwór poddano działaniu ultradźwięków przez 1 godzinę. Wartość pH sprawdzono i utrzymywano na poziomie pH 9 przez cały czas, a stosunek Ca/P dostosowano do 1,67. Filtrację białego osadu uzyskano przez odwirowanie, uzyskując gęstą zawiesinę. Różne próbki poddano obróbce cieplnej w piecu rurowym przez 2 godziny w temperaturach 100, 200, 300 i 400°C. W ten sposób otrzymano proszek Gel-HAp w postaci granulatu, który zmielono na drobny proszek i scharakteryzowano za pomocą XRD, FE-SEM i FT-IR. Wyniki pokazują, że łagodne ultradźwięki i obecność żelatyny podczas fazy wzrostu HAp sprzyjają mniejszej przyczepności - w ten sposób powstaje mniejszy i tworzący regularny kulisty kształt nanocząstek Gel-HAp. Łagodna sonikacja wspomaga syntezę nanocząstek Gel-HAp ze względu na efekty homogenizacji ultradźwiękowej. Gatunki amidowe i karbonylowe z żelatyny następnie przyłączają się do nanocząstek HAp podczas fazy wzrostu poprzez interakcję wspomaganą sonochemicznie.
[Brundavanam et al. 2011].
Osadzanie HAp na płytkach tytanowych
HAp pokryty srebrem
Nasze wydajne urządzenia ultradźwiękowe są niezawodnymi narzędziami do obróbki cząstek o rozmiarach poniżej mikrona i nano. Niezależnie od tego, czy chcesz syntetyzować, dyspergować lub funkcjonalizować cząstki w małych rurkach do celów badawczych, czy też musisz traktować duże ilości zawiesin nanoproszków do produkcji komercyjnej – Hielscher oferuje ultradźwięki odpowiednie do Twoich wymagań!
Literatura/Referencje
- Brundavanam, R. K.; Jinag, Z.-T., Chapman, P.; Le, X.-T.; Mondinos, N.; Fawcett, D.; Poinern, G. E. J. (2011): Wpływ rozcieńczonej żelatyny na ultradźwiękową syntezę nanohydroksyapatytu wspomaganą termicznie. Ultrason. Sonochem. 18, 2011. 697-703.
- Cengiz, B.; Gokce, Y.; Yildiz, N.; Aktas, Z.; Calimli, A. (2008): Synteza i charakterystyka nanocząstek hydroyapatytu. Colloids and Surfaces A: Physicochem. Eng. Aspects 322; 2008. 29-33.
- Ignatev, M.; Rybak, T.; Colonges, G.; Scharff, W.; Marke, S. (2013): Plasma Sprayed Hydroxyapatite Coatings with Silver Nanoparticles. Acta Metallurgica Slovaca, 19/1; 2013. 20-29.
- Jevtića, M.; Radulovićc, A.; Ignjatovića, N.; Mitrićb, M.; Uskoković, D. (2009): Kontrolowany montaż poli (d,l-laktyd-co-glikolid)/ hydroksyapatyt nanosfery rdzeń-powłoka pod wpływem promieniowania ultradźwiękowego. Acta Biomaterialia 5/1; 2009. 208-218.
- Kusrini, E.; Pudjiastuti, A. R.; Astutiningsih, S.; Harjanto, S. (2012): Przygotowanie hydroksyapatytu z kości bydlęcej za pomocą kombinacji metod suszenia ultradźwiękowego i rozpyłowego. Intl. Conf. on Chemical, Bio-Chemical and Environmental Sciences (ICBEE'2012) Singapur, 14-15 grudnia 2012.
- Manafi, S.; Badiee, S.H. (2008): Wpływ ultradźwięków na krystaliczność nanohydroksyapatytu metodą chemiczną na mokro. Ir J Pharma Sci 4/2; 2008. 163-168
- Ozhukil Kollatha, V.; Chenc, Q.; Clossetb, R.; Luytena, J.; Trainab, K.; Mullensa, S.; Boccaccinic, A. R.; Clootsb, R. (2013): AC vs. DC Electrophoretic Deposition of Hydroxyapatite on Titanium. Journal of the European Ceramic Society 33; 2013. 2715-2721.
- Poinern, G.E.J.; Brundavanam, R.K.; Thi Le, X.; Fawcett, D. (2012): The Mechanical Properties of a Porous Ceramic Derived from a 30 nm Sized Particle Based Powder of Hydroxyapatite for Potential Hard Tissue Engineering Applications. American Journal of Biomedical Engineering 2/6; 2012. 278-286.
- Poinern, G.J.E.; Brundavanam, R.; Thi Le, X.; Djordjevic, S.; Prokic, M.; Fawcett, D. (2011): Wpływ termiczny i ultradźwiękowy w tworzeniu bio-ceramiki hydroksyapatytowej w skali nanometrowej. International Journal of Nanomedicine 6; 2011. 2083-2095.
- Poinern, G.J.E.; Brundavanam, R.K.; Mondinos, N.; Jiang, Z.-T. (2009): Synteza i charakterystyka nanohydroksyapatytu przy użyciu metody wspomaganej ultradźwiękami. Ultrasonics Sonochemistry, 16 /4; 2009. 469- 474.
- Soypan, I.; Mel, M.; Ramesh, S.; Khalid, K.A: (2007): Porowaty hydroksyapatyt do zastosowań w sztucznej kości. Science and Technology of Advanced Materials 8. 2007. 116.
- Suslick, K. S. (1998): Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology; 4th Ed. J. Wiley & Sons: New York, Vol. 26, 1998. 517-541.