Ultrasoniczne przygotowanie próbek do testów ELISA
Badania takie jak ELISA są szeroko stosowane w diagnostyce in vitro, wykrywaniu białka związanego z chorobą i kontroli jakości (np. monitorowanie alergenów pokarmowych). Ultrasonograficzne przygotowanie próbki jest szybką, niezawodną i powtarzalną techniką służącą do lizania komórek i izolowania białek wewnątrzkomórkowych, DNA, RNA i organelli. Firma Hielscher Ultrasonics oferuje różne rozwiązania ultradźwiękowe do wygodnego przygotowywania pojedynczych próbek, fiolek wielokrotnych, jak również do płytek mikromiareczkowych i płytek 96-dołkowych.
ELISA – Test immunosorpcji połączony z enzymem (ang. Enzyme-Linked Immunosorbent Assay)
ELISA to skrót od enzymatycznego testu immunosorpcyjnego i jest szeroko stosowaną techniką analizy biochemicznej w kategorii testów wiązania ligandów. W odczynie ELISA próbka ciekła jest dodawana do stacjonarnej fazy stałej o specjalnych właściwościach wiążących. Zwykle, stacjonarna faza stała jest nakładana jako powłoka na płytkę studzienną lub płytkę ELISA. Następnie różne odczynniki ciekłe są kolejno dodawane, inkubowane i płukane, tak aby w końcowej fazie ciekłej w studzience nastąpiła zmiana optyczna (np. rozwój koloru przez produkt reakcji enzymatycznej). Zmiana optyczna pozwala na pomiar ilości analitu za pomocą tzw. ilościowego “Czytanie". Do odczytów ilościowych stosuje się spektrofotometr, fluorometr lub luminometr do wykrywania i pomiaru natężenia przepuszczanego światła. Na czułość detekcji wpływa wzmocnienie sygnału podczas reakcji analitycznych. Ponieważ reakcje enzymatyczne są dobrze zbadane i niezawodne procesy amplifikacji, do tworzenia sygnału wykorzystuje się enzymy. Enzymy są połączone z odczynnikami detekcyjnymi w stałych proporcjach, aby umożliwić dokładną kwantyfikację, co wyjaśnia również nazwę "enzymatycznie powiązane" oznaczenie immunosorbentu.
Ponieważ test ELISA jest wykonywany w płytkach mikromiareczkowych / 96-dołkowych, jest on znany jako technika testu opartego na płytkach i jest stosowany np. w diagnostyce klinicznej in vitro, badaniach, rozwoju leków itp. do wykrywania i ilościowego określania przeciwciał, peptydów, białek i hormonów.
Technika ELISA jest często stosowana jako narzędzie diagnostyczne w medycynie, biotechnologii, patologii zakładów, a także jako ważny środek kontroli jakości w wielu branżach.

Zespół przygotowania próbki ultradźwiękowej VialTweeter jest używany do analizy komórek i ekstrakcji białka przed testami ELISA
Przygotowanie próbki ultradźwiękowej przed testem ELISA
Przed wykonaniem testu ELISA próbki wymagają etapów przygotowania takiej analizy komórkowej oraz ekstrakcji białek wewnątrzkomórkowych, DNA, RNA itp. Zaletą lizy komórek ultradźwiękowych oraz izolacji białek jest ich wysoka skuteczność, wiarygodność oraz odtwarzalność. Wszystkie te czynniki są ważne w celu uzyskania wysokiej jakości diagnostyki i wyników badań.
- Jednorodne traktowanie próbek
- Kompletna liza
- Pełna ekstrakcja białka (np. przeciwciała, DNA)
- Optymalne dostosowanie do typu komórki
- Dla dowolnej wielkości próbki
- odtwarzalny
- Kontrolowana temperatura
- Automatyczne protokołowanie danych na karcie SD
Protokół do analizy ultrasonograficznej komórek przed wykonaniem testuELISA
- Dla Cell Cultures: Przed analizą ultrasonograficzną komórki należy wirować przez 5 minut przy 270 x g w mikrowirówce. Usunąć supernatant przez aspirację i ponownie zawiesić komórki w 30 - 100 μl buforu RIPA. Następnie inkubować osad komórkowy na lodzie przez 30 min.
- Teraz, próbka komórek jest gotowa do analizy ultradźwiękowej:
Należy użyć ultrasonografu typu sonda (np. UP200Ht z sondą S26d2) lub ultradźwiękowym urządzeniem do pobierania wielu próbek (np. VialTweeter do jednoczesnej sondy do 10 fiolek lub UIP400MPT do płytek mikrotitracyjnych / płytek 96-dołkowych) w zależności od ilości próbek, które należy przygotować.
W celu sondowania pojedynczej próbki należy umieścić komórki w probówkach mikrowirówki o pojemności 1,5 mL. - W cyfrowym menu ultrasonografu należy wstępnie ustawić czas trwania badania ultradźwiękowego, całkowity pobór energii, tryb cyklu i/lub limity temperatury. Zapewnia to wysoką niezawodność i powtarzalność dźwięku.
- Włożyć sonotrode i włączyć urządzenie ultradźwiękowe. Delikatnie przesunąć mikrokapsułkę sondy ultradźwiękowej przez próbkę, aby równomiernie ją usunąc.
Dla większości komórek lizę ultradźwiękową wykonuje się po 2-4 cyklach po 10 sek. sonacji. - Po przeprowadzeniu sondy należy usunąć sonotrodę z próbki. Próbki powinny być inkubowane na lodzie przez 5 minut. Następnie odwirować przy 10.000 x g przez 20 minut, aby odessać resztki. Przenieść supernatant do nowej probówki mikrowirówkowej. Oznaczyć anality i przechowywać w temperaturze -20°C.
- Sonotrodę ultradźwiękową można czyścić przez odpowiednie przetarcie alkoholem lub sonikatem w zlewce wypełnionej alkoholem, np. 70% etanolem. Wszystkie sondy ultradźwiękowe wykonane z tytanu są autoklawowalne.
Dla Tissue Homogenates:
- Przepłukać tkankę lodowatym PBS (0,01M, pH=7,4), aby dokładnie usunąć nadmiar krwi hemolizującej.
- Zważyć tkankę (nerki, serce, płuca, śledzionę itp.) i macerkować ją na małe kawałki, które są homogenizowane w PBS. Wymagana objętość PBS jest zależna od masy tkanki. Z reguły 1g tkanki wymaga ok. 9ml PBS. Zaleca się dodanie do PBS inhibitora proteazy. (Alternatywnie można zastosować RIPA lub hipotoniczny bufor do lizy zawierający koktajl inhibitorów proteaz i fosfatazy).
- W zależności od wielkości tkanki pomocny może być krótki zabieg wirowy (ok. 1-2 min. w 15 sek. impulsów).
- Zamontuj mikrokapturek, np. S26d2, na ultradźwiękomierzu. Umieścić probówkę z tkankami w łaźni z lodem.
- UP200St (80% amplitudy) przez 1 minutę w trybie pulsacyjnym (15 sekund włączona, 15 sekundowa pauza). Przechowywać próbkę w łaźni z lodem.
- Następnie homogenaty są odwirowywane w celu uzyskania specyficznych puli (cytozolowych, nuklearnych, mitochondrialnych lub lizosomalnych) w celu wzbogacenia białka do analizy. Poprzez odwirowywanie próbki przez 5 minut w temperaturze 5000×g, supernatant jest odzyskiwany.
Niezawodna kontrola temperatury podczas sondowania
Temperatura jest kluczowym czynnikiem wpływającym na proces, który jest szczególnie istotny dla obróbki próbek biologicznych, np. w celu zapobiegania termicznej degradacji białek. Jak wszystkie mechaniczne techniki przygotowywania próbek, sonikacja wytwarza ciepło. Jednakże, temperatura próbek może być dobrze kontrolowana przy użyciu urządzeń Hielscher Ultrasonics. Przedstawiamy Państwu różne opcje monitorowania i kontroli temperatury próbek podczas ich przygotowania za pomocą sondy ultradźwiękowej lub analizatora VialTweeter.
- Monitorowanie temperatury próbki: Wszystkie cyfrowe procesory ultradźwiękowe firmy Hielscher są wyposażone w inteligentne oprogramowanie i podłączany czujnik temperatury. Podłączyć czujnik temperatury do urządzenia ultradźwiękowego (np, UP200Ht, UP200St, VialTweeterUIP400MTP) i włożyć końcówkę czujnika temperatury do jednej z probówek. Za pomocą kolorowego, cyfrowego wyświetlacza dotykowego można ustawić w menu procesora ultradźwiękowego określony zakres temperatur dla danej próbki. Procesor ultradźwiękowy zatrzyma się automatycznie po osiągnięciu maksymalnej temperatury i wstrzyma się do momentu, gdy temperatura próbki spadnie do niższej wartości ustawionej temperatury ∆. Następnie sonikacja rozpocznie się ponownie automatycznie. Ta inteligentna funkcja zapobiega degradacji powodowanej przez ciepło.
- W przypadku ultradźwiękowej jednostki multi-samplerzowej VialTweeter, blok tytanowy, który utrzymuje probówki, może być wstępnie schłodzony. Umieść blok VialTweeter (tylko sonotroda bez przetwornika!) w lodówce lub zamrażarce, aby wstępnie schłodzić blok tytanowy pomaga opóźnić wzrost temperatury w próbce. Jeśli to możliwe, sama próbka może być również wstępnie schłodzona.
- Do schładzania podczas syreny należy używać kąpieli lodowej lub suchego lodu. Umieścić probówkę (probówki) z próbką podczas sonowania w łaźni z lodem. W przypadku miernika VialTweeter należy użyć płytkiej tacy wypełnionej suchym lodem i umieścić miernik VialTweeter na suchym lodzie, aby ciepło mogło się szybko rozproszyć.
Klienci na całym świecie używają sond ultradźwiękowych firmy Hielscher, jak również wielopróbkowych urządzeń sonacyjnych VialTweeter i UIP400MTP do codziennej pracy przy przygotowaniu próbek w laboratoriach biologicznych, biochemicznych, medycznych i klinicznych. Dzięki inteligentnemu oprogramowaniu i kontroli temperatury procesorów Hielscher, temperatura jest niezawodnie kontrolowana i unika się degradacji próbki wywołanej przez ciepło. Ultradźwiękowe przygotowanie próbki przy użyciu rozwiązań ultradźwiękowych firmy Hielscher zapewnia wysoce niezawodne i powtarzalne wyniki!
Skontaktuj się z nami! / Zapytaj nas!
Literatura / materiały źródłowe
- Brandy Verhalen , Stefan Ernst, Michael Börsch, Stephan Wilkens (2012): Dynamic Ligand-induced Conformational Rearrangements in P-glycoprotein as Probed by Fluorescence Resonance Energy Transfer Spectroscopy. J Biol Chem. 2012 Jan 6;287(2): 1112-27.
- Claudia Lindemann, Nataliya Lupilova, Alexandra Müller, Bettina Warscheid, Helmut E. Meyer, Katja Kuhlmann, Martin Eisenacher, Lars I. Leichert (2013): Redox Proteomics Uncovers Peroxynitrite-Sensitive Proteins that Help Escherichia coli to Overcome Nitrosative Stress. J Biol Chem. 2013 Jul 5; 288(27): 19698–19714.
- Elahe Motevaseli, Mahdieh Shirzad, Seyed Mohammad Akrami, Azam-Sadat Mousavi, Akbar Mirsalehian, Mohammad Hossein Modarressi (2013): Normal and tumour cervical cells respond differently to vaginal lactobacilli, independent of pH and lactate. ed. Microbiol. 2013 Jul; 62(Pt 7):1065-1072.
- Nico Böhmer, Andreas Dautel, Thomas Eisele, Lutz Fischer (2012): Recombinant expression, purification and characterisation of the native glutamate racemase from Lactobacillus plantarum NC8. Protein Expr Purif. 2013 Mar;88(1):54-60.
Fakty Warto wiedzieć
Rodzaje testów ELISA
Istnieje kilka typów ELISA, które wyróżniają się zasadą działania. Znane są one jako ELISA bezpośrednie, ELISA pośrednie, ELISA typu "sandwich", ELISA konkurencyjne i ELISA odwrotne. Poniżej przedstawiamy Państwu przegląd różnych typów testów ELISA oraz ich główne cechy charakterystyczne i różnice.
Test ELISA może być przeprowadzany w formacie jakościowym lub ilościowym. Wyniki jakościowe dają prosty wynik pozytywny lub negatywny, podczas gdy w ilościowym odczynie ELISA gęstość optyczna (OD) próbki jest porównywana z krzywą wzorcową, która jest zazwyczaj seryjnym rozcieńczeniem znanego stężenia roztworu cząsteczki docelowej.
Bezpośredni test ELISA
Bezpośredni test ELISA jest najprostszą formą testu Elisa, w której stosuje się jedynie przeciwciało pierwotne znakowane enzymem, a przeciwciała wtórne nie są wymagane. Przeciwciało pierwotne z oznakowaniem enzymatycznym wiąże się bezpośrednio z celem, tj. antygenem. Zbuforowany roztwór antygenu jest dodawany do każdej studzienki płytki mikromiareczkowej (zwykle płytki 96-dołkowe, płytki ELISA), gdzie przylega do powierzchni tworzywa sztucznego poprzez oddziaływania ładunkowe. Kiedy enzym związany z pierwotnym przeciwciałem reaguje z jego substratem, wytwarza widoczny sygnał, który może być mierzony za pomocą spektrofotometru, fluorometru lub luminometru.
ELISA pośrednia
Do pośredniego testu ELISA wymagane jest zarówno przeciwciało pierwotne, jak i wtórne. Jednakże, w przeciwieństwie do bezpośredniego testu ELISA, nie przeciwciało pierwotne, lecz wtórne jest oznakowane enzymem. Antygen jest unieruchomiony na płytce basenika i związany przez przeciwciało pierwotne. Następnie przeciwciało wtórne znakowane enzymem wiąże się z przeciwciałem pierwotnym. Na koniec, enzym związany z przeciwciałem wtórnym reaguje z jego substratem, dając widoczny sygnał, który może być wykryty.
Sandwich ELISA
Podczas gdy w bezpośrednich i pośrednich testach ELISA antygen jest unieruchomiony i powlekany do powierzchni płytki studzienki, w teście ELISA typu Sandwich przeciwciało jest unieruchomione do plastikowej powierzchni płytki ELISA. Unieruchomione przeciwciała w teście ELISA typu Sandwich są znane jako przeciwciała przechwytujące. Oprócz przeciwciał przechwytujących, w teście ELISA typu Sandwich wymagane są również tak zwane przeciwciała detekcyjne. Przeciwciała detekcyjne obejmują nieoznakowane pierwotne przeciwciało detekcyjne oraz znakowane enzymem wtórne przeciwciało detekcyjne.
Stopniowo, antygen zainteresowania wiąże się z przechwyconym przeciwciałem unieruchomionym na płytce. Następnie, pierwotne wykryte przeciwciało wiąże się z antygenem. Następnie, przeciwciało detekcji wtórnej wiąże się z pierwotnym przeciwciałem detekcyjnym. W końcowym etapie reakcji, enzym reaguje ze swoim substratem, wytwarzając widoczny sygnał, który może być wykryty optycznie.
Konkurencyjna metoda ELISA
Konkurencyjny test ELISA, znany również jako inhibicyjny test ELISA, jest najbardziej złożonym typem testu ELISA, ponieważ polega na zastosowaniu antygenu hamującego. Każdy z trzech formatów, ELISA bezpośredni, pośredni i sandwiczowy, może być dostosowany do konkurencyjnego formatu testu ELISA. W konkurencyjnym odczynie ELISA, antygen inhibitorowy i antygen będący przedmiotem zainteresowania konkurują o wiązanie z pierwotnym przeciwciałem.
W przypadku testu ELISA konkurencyjnego, nieoznakowane przeciwciało jest inkubowane w obecności jego antygenu, tj. próbki. Te związane kompleksy przeciwciał/antygenów są następnie dodawane do studzienki z powłoką antygenową.
Płytka jest płukana, więc niezwiązane przeciwciała są usuwane. Metoda ELISA konkurencyjna ma swoją nazwę ze względu na fakt, że im więcej antygenu znajduje się w próbce, tym więcej powstaje kompleksów antygen-przeciwciało. Oznacza to, że dostępnych jest mniej niezwiązanych przeciwciał, które wiążą się z antygenem w zbiorniku, a antygeny muszą konkurować o dostępne przeciwciało. Dodaje się drugorzędne przeciwciało, pasujące do pierwotnego przeciwciała. To drugie przeciwciało jest powiązane z enzymem. Po dodaniu substratu, pozostałe enzymy wytwarzają sygnał chromogeniczny lub fluorescencyjny.
W tym momencie reakcja zostaje zatrzymana, aby uniknąć ewentualnego nasycenia sygnału.
Niektóre konkurencyjne zestawy ELISA zawierają antygen połączony z enzymem zamiast przeciwciała połączonego z enzymem. Oznakowany antygen konkuruje z antygenem próbkowym (nieoznakowanym) o miejsce wiązania pierwotnego przeciwciała. Im mniej antygenu w próbce, tym więcej znakowanego antygenu jest zatrzymywane w dołku i tym silniejszy jest sygnał.
Metoda odwróconej analizy ELISA
W teście odwrotnym ELISA nie używa się dobrze wykonanych płytek, ale pozostawia się antygeny zawieszone w płynie testowym. Test odwrotnego ELISA mierzy ilość związanego przeciwciała poprzez antygen. Został on opracowany specjalnie w celu wykrycia i zbadania białka obwiedni wirusa Zachodniego Nilu oraz sposobu, w jaki jest on w stanie znaleźć przeciwciała swoiste dla wirusa.
Znacznik enzymatyczny używany do testu ELISA
Poniższy wykaz zawiera najczęstsze markery enzymatyczne stosowane w testach ELISA, które umożliwiają pomiar wyników testu po jego zakończeniu.
- OPD (dihydrochlorek o-fenylenodiaminy) zmienia bursztyn w celu wykrycia HRP (nadtlenek chrzanu), który jest często stosowany jako białko sprzężone.
- TMB (3,3′,5,5′-tetrametylobenzydyna) zmienia kolor na niebieski przy wykryciu HRP i żółty po dodaniu kwasu siarkowego lub fosforowego.
- ABTS (2,2′-Sól Azinobis [kwas 3-etylobenzotiazolino-6-sulfonowy]-diamonowa] zmienia kolor na zielony podczas wykrywania HRP.
- PNPP (fosforan p-nitrofenylu, sól disodowa) zmienia kolor na żółty podczas wykrywania fosfatazy alkalicznej.